POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30 kwietnia 2025 r. zażalenia obrońcy skazanego T. A. na zarządzenie Sędziego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 marca 2025 r., sygn. akt IX Ka 733/24, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia kasacji
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
W dniu 12 listopada 2024 r. przesłany przez Portal Informacyjny Sądów Powszechnych odpis wyroku z uzasadnieniem w sprawie IX Ka 733/24 do adwokata - obrońcy z urzędu skazanego T. A. , został uznany za doręczony (pismo nie zostało podjęte w terminie) - zatem termin do złożenia kasacji mijał w dniu 12 grudnia 2024 r.
W dniu 30 grudnia 2024 r. wpłynęła do Sądu Okręgowego w Warszawie kasacja wniesiona przez obrońcę skazanego T.A. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji, albowiem została ona nadana na poczcie w dniu 23 grudnia 2024 r. Wnosząc o przywrócenie terminu obrońca podniósł, że od dnia 9 grudnia 2024 r. do dnia 13 grudnia 2024 r., przebywał na zwolnieniu lekarskim (zaświadczenie ZUS ZLA załączono do pisma kasacyjnego), tj. w okresie biegu terminu do złożenia kasacji.
Zarządzeniem z dnia 19 marca 2025 r., sygn. akt IX Ka 733/24, Sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie, na podstawie art. 93 § 2 k.p.k. w zw. z art. 122 § 1 k.p.k., uznał wniosek o przywrócenie trzydziestodniowego terminu do złożenia kasacji za bezskuteczny, a to z powodu złożenia tego wniosku po upływie siedmiodniowego terminu zawitego wskazanego w art. 126 § 1 k.p.k.
W zażaleniu na to zarządzenie obrońca skazanego T. A. zarzucił:
- rażące naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego zarządzenia tj. 122 § 1 k.p.k., poprzez uznanie, iż złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji było czynnością dokonaną po upływie terminu zawitego co oznacza, iż jest czynnością bezskuteczną w sytuacji gdy obrońca złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji wraz z kasacją w trakcie trwania terminu zawitego, a nie po jego upływie;
- rażące naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego zarządzenia tj. 126 § 1 k.p.k., poprzez uznanie, iż siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji upłynął w dniu 20 grudnia 2024 r., w sytuacji gdy upłynął w dniu 23 grudnia 2024 r., oraz iż data ustania przeszkody przypadała na 13 grudnia 2024 r.
Podnosząc te zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego zarządzenia poprzez przywrócenie terminu do wniesienia kasacji i przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, które nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Jak słusznie podkreślono w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia zbadanie zasadności wniosku o przywrócenie terminu do dokonania wskazanej czynności procesowej musi być poprzedzone ustaleniem, że wniosek ten został złożony przez obrońcę z zachowaniem terminu zawitego określonego w art. 126 § 1 k.p.k., tj. przed upływem siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej jego zgłoszenie. Jest to warunek formalny, którego niezachowanie powoduje, że wniosek taki stanowi czynność prawnie bezskuteczną w rozumieniu art. 122 § 1 k.p.k. i nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 26 stycznia 2005 r., sygn.. akt III KZ 38/04, Legalis, z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt III KZ 43/14 Legalis).
Wskazany wyżej wymóg formalny nie został dopełniony w niniejszej sprawie, dlatego też należało podzielić wyrażone w zaskarżonym orzeczeniu stanowisko o uznaniu wniosku obrońcy o przywrócenie terminu za bezskuteczny. Nie ulega wszak wątpliwości, że obrońca T. A. w terminie zawitym siedmiu dni (tj. od dnia 14 grudnia 2024 r. do dnia 20 grudnia 2024 r.) od daty ustania przeszkody (dzień 13 grudnia 2024 r.) nie zgłosił wniosku o przywrócenie terminu - uczynił to dopiero w dniu 23 grudnia 2024 r.
Kierując się powyższym rozstrzygnięto jak na wstępie.
[J.J.]
[a.ł]