POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Przesławski
w sprawie z powództwa D. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego
przeciwko K. H. i V. Q.
z udziałem D. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
w dniu 13 lutego 2025 r.,
w przedmiocie zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 28 listopada 2024 r. wydane w w sprawie o sygn. II NSNc 275/23,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 26 listopada 2024 r., II NSNc 275/23, Sąd Najwyższy zawiesił postępowanie w sprawie z uwagi na konieczność przeprowadzenia zmian legislacyjnych usuwających wady procesowe określone w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielka Izba) z 21 grudnia 2023 r., C-718 oraz w wyroku pilotażowym Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 23 listopada 2023 r. Wałęsa przeciwko Polsce (skarga nr 50849/21).
Pismem z 3 grudnia 2024 r. pełnomocnik pozwanych wywiódł zażalenie na postanowienie Sądu Najwyższego z 26 listopada 2024 r., zaskarżając je w całości, zarzucając „naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 1781 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie, polegające na niewskazaniu w postanowieniu o zawieszeniu postępowania przepisu stanowiącego podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz w zw. z art. 2 Konstytucji RP oraz art. 7 Konstytucji RP polegającym na uznaniu, iż konieczność zawieszenia postępowania, wynika z „konieczności przeprowadzenia zmian legislacyjnych usuwających wady procesowe określone w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Uni Europejskiej z 21 grudnia 2023 roku, C-718 oraz w wyroku pilotażowym Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 23 listopada 2023 roku, Wałęsa przeciwko Polsce (skarga nr 50849/21) – w niniejszej sprawie choć takiej przesłanki nie wskazuje rozdział 6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.2024.0.1568 t.j.) co sprawia, że zaskarżone postanowienie jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnymi i niebudzącymi wątpliwości kodeksowymi przepisami dotyczącymi (podstaw) zawieszenia postępowania cywilnego”.
Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Sąd Najwyższy nie jest bowiem sądem powszechnym. Nie rozpoznaje sprawy w toku instancji, tak jak sąd powszechny. Rozpoznaje sprawy wyraźnie przypisane w ustawie. Zasadą jest, że orzeczenia Sądu Najwyższego nie podlegają zaskarżeniu. Odstępstwo od tej reguły stanowi wyjątek, który musi mieć wyraźną podstawę prawną (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 lutego 2017 r., II PO 1/17 i powołane w nim orzecznictwo oraz postanowienie Sądu Najwyższego z 21 maja 2019 r., I NO 32/18).
Zgodnie z art. 3941 § 1 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Stosownie do § 11 przytoczonego przepisu, zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje także w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Zaskarżone w przedmiotowym postępowaniu postanowienie nie należy do żadnej z kategorii spraw wymienionych w art. 3941 § 1 i 11 k.p.c., ani nie ma wobec niego zastosowania żaden przepis szczególny, który umożliwiałby podejmowanie czynności kontrolnych przez Sąd Najwyższy, wobec czego nie przysługuje na nie zażalenie do Sądu Najwyższego.
Z powyższych względów zażalenie należało odrzucić na podstawie art. 3941 § 3 w zw. z art. 397 § 11 k.p.c.
Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji.
[SOP]
[a.ł]