POSTANOWIENIE
Dnia 21 marca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
w sprawie zażalenia A. K. i J. K.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań-Grunwald w Poznaniu
z dnia 31 października 2024 r., sygn. […], o odmowie wszczęcia śledztwa,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 21 marca 2025 r.,
wniosku Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
zawartego w postanowieniu z dnia 21 stycznia 2025 r., III Kp 37/25,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosek uwzględnić i sprawę przekazać do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań-Nowe Miasto i Wilda
w Poznaniu.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2025 r. Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu wystąpił w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie niniejszej sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. Sprawa dotyczy zażalenia na postanowienie Prokuratury Rejonowej Poznań-Grunwald w Poznaniu z dnia 31 października 2024 r., sygn. […], o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie o czyn zakwalifikowany z art. 231 § 1 k.k., rzekomo popełniony przez sędziego X.Y..
Uzasadniając potrzebę przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu stwierdził m. in., że cyt.: „(…) zawiadomienie o przestępstwie dotyczy postępowania sędzi, która pełni funkcję Przewodniczącej Wydziału […] Karnego Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu […]. [D]obro wymiaru sprawiedliwości, rozumiane przede wszystkim jako potrzeba uniknięcia sugestii braku obiektywizmu przy rozpoznaniu sprawy, wymaga przekazania niniejszej sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Inicjatywa Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu zasługiwała na uwzględnienie i sprawę należało przekazać do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Judykatura Sądu Najwyższego stoi na stanowisku, że zastosowanie art. 37 k.p.k. uzasadniają takie konkretne sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie - chociażby mylne - o braku warunków do rozpoznania w danym sądzie sprawy w sposób obiektywny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 2007 r., II KO 36/07, SIP «Lex» nr 282245). W podobnym duchu wypowiedziała się najwyższa instancja sądowa choćby w postanowieniach z dnia 13 lipca 1995 r., III KO 34/95, OSNKW 1995 nr 9-10, poz. 68, str. 83 czy z dnia 17 maja 2006 r., II KO 27/06, SIP «Lex» nr 186944.
Każdorazowo wniosek o przekazanie danej sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k. należy potraktować indywidualnie. Decyzja o przekazaniu sprawy, wynikająca z potrzeby uniknięcia uszczerbku dla dobra wymiaru sprawiedliwości, musi uwzględniać niepowtarzalny układ faktyczny i procesowy danej sprawy. To konkretne okoliczności sprawy determinują potrzebę ewentualnego odstąpienia do zasady rozpoznania sprawy przez sąd miejscowo właściwy.
Konieczność rozpoznania przez sąd właściwy miejscowo środka zaskarżenia na postanowienie w przedmiocie odmowy wszczęcia śledztwa co do czynu zabronionego, którego miał się rzekomo dopuścić sędzia tego sądu X.Y., nadto dodatkowa okoliczność wskazana przez sąd właściwy miejscowo, iż zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. dotyczy cyt.: „(…) postępowania sędzi, która pełni funkcję Przewodniczącej Wydziału […] Karnego Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu” (nie znajdująca aktualnie potwierdzenia na stronie internetowej Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, z której wynika, iż funkcję Przewodniczącej ww. Wydziału pełni sędzia X.Y.1, a zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa dotyczy m. in. postępowania sędziego X.Y.2 pełniącej tą funkcję w […]1 Wydziale Karnym tego sądu), stanowi w istocie okoliczność, która w odbiorze zewnętrznym osłabiać może zaufanie do bezstronności sądu właściwego do rozpoznania sprawy przez powstanie wątpliwości co do istnienia warunków do obiektywnego i bezstronnego rozpoznania sprawy nie tylko w oczach samych zainteresowanych, tj. autorów zażalenia A. K. i J. K. , ale również w odbiorze społecznym, co uzasadnia przekazanie jej innemu sądowi równorzędnemu do rozpoznania.
Jako właściwy do rozpoznania przedmiotowej sprawy należało wskazać na Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, znajdujący się w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Poznaniu.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
[J.J.]
[a.ł]