POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk
w sprawie K. K. z wniosku R. K.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie w oparciu o przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.: Dz. U. z 2024 r., poz. 442),
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 czerwca 2025 r.,
wniosku pełnomocnika wnioskodawcy o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym,
na podstawie art. 626 § 2 k.p.k.,
p o s t a n o w i ł:
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz R. K. 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych), tytułem sporządzenia i wniesienia kasacji przez radcę pr. K. S.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2025 r., I KK 435/19, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony kasacją pełnomocnika wnioskodawcy R. K. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. akt II Aka 281/23, w części dotyczącej odszkodowania i w tym zakresie przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, a w pozostałej części kasację tę oddalił jako oczywiście bezzasadną. Sporządzająca i wnosząca kasację radca pr. K. S. w pkt. 2 wniosków kasacji wystąpiła o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym wg norm przepisanych.
Ponieważ powyższy wyrok Sądu Najwyższego nie zawiera w tym przedmiocie rozstrzygnięcia konieczne stało się wydanie postanowienia uzupełniającego na podstawie art. 626 § 2 k.p.k.
Wniosek o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym jest zasadny, a znajduje podstawę prawną w treści art. 13 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.: Dz. U. z 2024 r., poz. 442). Określając wysokość kosztów poniesionych przez R. K., które związane były ze sporządzeniem i wniesieniem przez pełnomocnika z wyboru kasacji w sprawie, w której w pierwszej instancji orzekał sąd okręgowy, kierowano się treścią § 11 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1964 ze zm.).
[J.J.]
[r.g.]