POSTANOWIENIE
Dnia 30 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
w sprawie M.G.
skazanego z art. 202 § 3 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 30 lipca 2025 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania orzeczenia,
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2025 r., sygn. akt XVII Ka 1012/24, Sąd Okręgowy w Poznaniu, po rozpoznaniu wywiedzionych w sprawie przez strony apelacji, zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 27 lutego 2024 r., sygn. akt II K 752/22, skazujący M.G. z art. 202 § 3 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Zaskarżając wyrok Sądu odwoławczego w całości, obrońca skazanego zarzucił we wniesionej kasacji rażące naruszenie prawa, tj. m.in. art. 47 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 2 § 2 k.p.k., art. 42 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 6 k.p.k. i wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i uniewinnienie skazanego, ewentualnie o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, przy czym wniosek ten nie został odrębne uzasadniony.
Odpowiadając pisemnie na kasację, prokurator wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Na wyjątkowość instytucji wstrzymania wykonania orzeczenia Sąd Najwyższy niejednokrotnie już zwracał uwagę w swoich rozstrzygnięciach, podkreślając iż jako odstępstwo od zasady sformułowanej w art. 9 § 1 i 2 k.k.w., według której orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, przyczyną, dla której możliwe jest jej zastosowanie są nieodwracalnie niekorzystne dla skazanego skutki, które mogą wystąpić w sytuacji, gdy orzeczenie jest lub ma być wykonane. Utrwalone jest stanowisko, że zastosowanie tej instytucji winno być uzasadnione szczególnymi i jednoznacznymi w swej wymowie okolicznościami prowadzącymi do wniosku, że wykonanie kary przed rozpoznaniem skargi kasacyjnej spowodowałoby dla skazanego zbyt poważne, i w zasadzie nieodwracalne, następstwa. Zaistniałaby bowiem sytuacja, że skazany odbywałby karę w okolicznościach w których, z racji na charakter uchybień, którymi dotknięty jest zaskarżony wyrok, nie powinien tego czynić.
Przenosząc te uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, iż jedynym argumentem mogącym przemawiać za uwzględnieniem wniosku jest waga podniesionych uchybień i prawdopodobieństwa ich uwzględnienia. Dokonując wstępnej kontroli kasacji obrońcy skazanego M.G., Sąd Najwyższy nie znalazł podstaw do jednoznacznego uznania zarzutów kasacyjnych za oczywiście zasadne, stąd też nie znalazł podstaw do uznania, iż zachodzą wystarczające podstawy do zastosowania instytucja wstrzymania wykonania orzeczenia w trybie przepisu art. 532 § 1 k.p.k. Podkreślić jednak należy, że przeprowadzona na tym etapie analiza wniesionej kasacji nie przesądza o kierunku ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, które musi być poprzedzone pogłębioną analizą i oceną podniesionych niej zarzutów .
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
[WB]
[a.ł]