POSTANOWIENIE
Dnia 30 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
w sprawie J. J.
skazanego z art. 270 § 1 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 30 lipca 2025 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wstrzymanie wykonania orzeczenia,
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Po rozpoznaniu wywiedzionych apelacji, Sąd Okręgowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 24 stycznia 2025 r., sygn. akt IV Ka 752/23, zmienił zaskarżony nimi wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 18 kwietnia 2023 r., sygn. akt VI K 604/19 i wymierzył J. J. karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Kasację na korzyść skazanego wniósł obrońca, zarzucając rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 6 ust 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 45 ust 1 Konstytucji RP, art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k.. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Świdnicy do ponownego rozpoznania, jednocześnie wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenie. Uzasadniając złożony wniosek obrońca odwołał się do kwestii terminu rozpoznania kasacji przez Sąd Najwyższy i w związku z powyższym prawdopodobieństwa odbycia przez skazanego części orzeczonej kary, co może spowodować dla niego nieodwracalne skutki – skazany jest ojcem dwójki małoletnich dzieci, a wobec orzeczenia także wobec żony skazanego kary bezwzględnej pozbawienia wolności, nie mogą one stracić obojga rodziców, gdyż na ten moment nie ma nikogo, kto mógłby się nimi zaopiekować. Obrońca wskazał także na zaistnienie w sprawie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, w związku z czym kasacja może okazać się zasadna i wyrok będzie musiał być uchylony. Tym samym, zdaniem autora wniosku, wykonanie orzeczonej kary jest „niewątpliwie przedwczesne. Nie wiadomo bowiem, czy wyrok wydany po ponownym rozpoznaniu tej sprawy będzie opiewał na tak surową bezwzględną karę pozbawienia wolności.”
Prokurator, odpowiadając pisemnie na kasację, wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Sąd Najwyższy niejednokrotnie już zwracał uwagę w swoich rozstrzygnięciach, iż jako odstępstwo od zasady sformułowanej w art. 9 § 1 i 2 k.k.w., według której orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, przyczyną, dla której możliwe jest zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania kary, są nieodwracalnie niekorzystne dla skazanego skutki, które mogą wystąpić w sytuacji, gdy orzeczenie jest lub ma być wykonane. Zastosowanie tej instytucji winno być zatem uzasadnione szczególnymi i jednoznacznymi w swej wymowie okolicznościami prowadzącymi do wniosku, że wykonanie kary przed rozpoznaniem skargi kasacyjnej spowodowałoby dla skazanego zbyt poważne i w zasadzie nieodwracalne następstwa. W takiej bowiem sytuacji skazany odbywałby karę w okolicznościach w których, z racji na charakter uchybień, którymi dotknięty jest zaskarżony wyrok, nie powinien jej wykonywać.
Odnosząc powyższe uwagi do realiów rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż wstępna kontrola kasacji obrońcy skazanego J. J. , nie daje jednoznacznych podstaw do uznania podniesionych w niej zarzutów za oczywiście zasadne. Nawet podniesiony zarzut bezwzględnej przyczyny odwoławczej w postaci nienależytej obsady sądu, który jest najdalej idącym w skutkach, albowiem stwierdzenie istnienia wskazanego uchybienia zawsze prowadzi do uchylenia orzeczenia, nie jest w swojej wymowie tak oczywisty, aby stanowił podstawę wstrzymania wykonania orzeczenia w trybie art. 532 § 1 k.p.k. Należy jednak podkreślić, że przeprowadzona na tym etapie analiza wniesionej kasacji nie przesądza o kierunku ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, które musi być jednak poprzedzone pogłębioną analizą i oceną podniesionych niej zarzutów.
Również warunki osobiste i rodzinne skazanego nie są wystarczającymi przesłankami wstrzymania wykonania orzeczonej wobec niego kary. Podniesione we wniosku okoliczności mogą okazać się przydatne w ewentualnym postępowaniu o przerwę w wykonaniu kary lub o odroczenie jej wykonania.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
[J.J.]
[a.ł]