POSTANOWIENIE
9 sierpnia 2023 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Marta Romańska
na posiedzeniu niejawnym 9 sierpnia 2023 r. w Izbie Cywilnej w Warszawie
w sprawie z wniosku M. B., R. R., J. R. i T. R.
z udziałem U. K.
o zasiedzenie,
na skutek skargi kasacyjnej U. K.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie
z 14 lipca 2022 r., II Ca 2946/21,
1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2.zasądza od uczestniczki na rzecz wnioskodawców kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia uczestniczce niniejszego postanowienia.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989 § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym,
o których jest mowa w art. 3989 § 1 k.p.c.
Uczestniczka wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania z uwagi na jej oczywistą zasadność (art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c.), którą uzasadniła tym, że
„w świetle poczynionych w toku postępowania ustaleń faktycznych wadliwie Sąd Okręgowy przyjął, iż wnioskodawcy byli posiadaczami samoistnymi spornego pasa gruntu, podczas gdy to zachowanie uczestniczki, a nie wnioskodawców, wypełniło znamiona posiadania samoistnego”. Uczestniczka przytoczyła art. 336 k.c.
i stwierdziła, że naruszenie tego przepisu jest w niniejszej sprawie „widoczne prima vista, bez konieczności przeprowadzania głębszej analizy”.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że uzasadnienie oczywistej zasadności skargi kasacyjnej jako przesłanki jej przyjęcia do rozpoznania wymaga powołania się na kwalifikowaną postać naruszenia zaskarżonym orzeczeniem przepisów prawa materialnego lub procesowego
i przeprowadzania wywodu zmierzającego do jego wykazania. Oczywistość naruszenia ma miejsce wówczas, gdy jest ono widoczne prima facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej, bez potrzeby wchodzenia
w szczegóły czy dokonywania pogłębionej analizy tekstu wchodzących w grę przepisów i doszukiwania się ich znaczenia.
Argumentacja przytoczona w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie potwierdza tezy skarżącej o wydaniu zaskarżonego orzeczenia z oczywistym naruszeniem przez Sąd Okręgowy art. 336 k.c. w związku z art. 339 k.c. w związku z art. 172 § 1 i § 2 k.c. Z przepisów tych wynikają przesłanki, od spełnienia których zależy nabycie przez zasiedzenie własności nieruchomości. Ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia zostały przez Sąd Okręgowy szczegółowo ocenione w kontekście tychże przesłanek. Sąd Okręgowy wyjaśnił, które z ustaleń Sądu Rejonowego akceptuje oraz w jakim zakresie. Okoliczności przytoczone przez skarżącą we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jako mające świadczyć o wadliwym zastosowaniu art. 336 k.c. w związku z art. 339 k.c. w związku z art. 172 § 1 i § 2 k.c. sprowadzają się do polemiki z ustaleniami faktycznymi dokonanymi w sprawie i to prowadzonej wybiórczo, z pominięciem tych okoliczności, z których Sąd Okręgowy wywiódł tezy przeciwne do tez skarżącej.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 3989 § 1 k.p.c. oraz – co do kosztów postępowania – art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 39821 i art. 391 § 1 k.p.c.,
§ 2 pkt 6 w związku z § 10 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800), orzeczono jak w postanowieniu.
(B.Ł.)
[ł.n]