POSTANOWIENIE
5 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Agnieszka Góra-Błaszczykowska
na posiedzeniu niejawnym 5 lutego 2025 r. w Warszawie
w sprawie z wniosku P. spółki akcyjnej w L.
z udziałem A.H.G. i H.G.
o ustanowienie służebności przesyłu,
na skutek skargi kasacyjnej P. spółki akcyjnej w L.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Suwałkach
z 25 maja 2023 r., I Ca 131/23,
prostuje z urzędu oczywistą omyłkę w punkcie 2 postanowienia Sądu Najwyższego z 10 października 2024 r., sygn. akt I CSK 4150/23 w ten sposób, że w miejsce kwoty „1800 (tysiąc osiemset) złotych” wpisuje kwotę „240 (dwieście czterdzieści) złotych”.
UZASADNIENIE
Pismem z 4 grudnia 2024 r. pełnomocnik wnioskodawcy P. Spółki Akcyjnej w L. wniósł o sprostowanie oczywistej omyłki w zakresie kosztów postępowania kasacyjnego orzeczonych w punkcie drugim postanowienia Sądu Najwyższego z 10 października 2024 r. w sprawie o sygn. akt I CSK 4150/23.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek należało uznać za zasadny.
Przedmiotem sprawy było ustanowienie służebności przesyłu na rzecz wnioskodawcy na nieruchomości będącej własnością uczestników. Zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.) wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej wynosi 480 zł.
W niniejszej sprawie zarówno przed sądem II instancji, jak i przed Sądem Najwyższym uczestnicy byli reprezentowani przez tego samego pełnomocnika.
W konsekwencji koszty uczestników wyniosły 240 zł i dlatego należało orzec na podstawie art. 98 § 1, 11 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 5 ust. 3 w zw. z § 10 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.).
Z uwagi na oczywiście błędne obliczenie wynagrodzenia pełnomocnika uczestników w postępowaniu kasacyjnym, spowodowane wadliwym przemnożeniem wysokości należnej opłaty w postępowaniu kasacyjnym, należało sprostować zaskarżone postanowienie na podstawie art. 350 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821 k.p.c. i orzec jak w sentencji niniejszego orzeczenia.
(P.H.)
[a.ł]