POSTANOWIENIE
24 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
na posiedzeniu niejawnym 24 kwietnia 2025 r. w Warszawie
w sprawie ze skargi E. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Szczecinie
z 27 kwietnia 2022 r., II Ca 1264/21,
wydanego w sprawie z powództwa E. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
przeciwko L.S., K.S. i U. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej J.G.
o ustalenie,
1. odrzuca skargę w stosunku do U. sp. z o.o. w S.;
2. przyjmuje skargę do rozpoznania w pozostałym zakresie.
UZASADNIENIE
W skardze złożonej 2 czerwca 2023 r. E. sp. z o.o. w S. wniosła o stwierdzenie, że wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy z 27 kwietnia 2022 r. (sygn. akt: II Ca 1264/21) jest niezgodny z art. 189 k.p.c. oraz art. 58 § 2 k.c. Skargę oparła na zarzucie naruszenia art. 189 k.p.c. oraz art. 58 § 2 k.c. Skarżąca podała, że wskutek wydania zaskarżonego wyroku poniosła szkodę w wysokości 1.571.621,67 zł, a zaskarżony skargą wyrok nie podlega wzruszeniu w drodze innych środków prawnych. Brak jest ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie postępowania z powodu nieważności postępowania (art. 401 k.p.c.) lub z powodów restytucyjnych wznowienia (art. 403 k.p.c.) ani też do wniesienia powództwa przeciwegzekucyjnego opozycyjnego (art. 840 k.p.c.), a ponadto wyrok ten nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną (art. 3982 § 1 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga została wniesiona przeciwko podmiotowi pozbawionemu zdolności prawnej i sądowej, gdyż U. sp. z o.o. w S. została prawomocnie wykreślona z KRS 22 lipca 2022 r., co miało miejsce już po wydaniu zaskarżonego wyroku, a przed wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Istniejący w dacie wniesienia skargi brak w zakresie zdolności spółki wykreślonej z rejestru KRS ma charakter nieusuwalny, co czyniło skargę niedopuszczalną (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 3 grudnia 2008 r., V CSK 338/08, niepubl.) i uzasadniało jej odrzucenie w stosunku do tego podmiotu na podstawie art. 4248 § 1 k.p.c.
(K.L.)
[a.ł]