Sygn. akt I CSK 360/17

POSTANOWIENIE

Dnia 8 listopada 2017 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marian Kocon

w sprawie z powództwa […] K. […] spółki jawnej w W.
‎przeciwko H. T.
‎o zapłatę,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 listopada 2017 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I ACa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
‎zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2.700 zł (dwa tysiące sześćset) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w W. wydał w dniu 11 lutego 2015 r. nakaz zapłaty w  postępowaniu nakazowym, którym zobowiązał pozwaną do zapłaty powodowi kwoty 200.000 zł z ustawowymi odsetkami, pozwana wniosła zarzuty od tego nakazu.

Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2015 r. Sąd Okręgowy w W. powyższy nakaz utrzymał w mocy, a apelację pozwanej od tego wyroku Sąd Apelacyjny w  […] oddalił wyrokiem z dnia 18 stycznia 2017 r. U podłoża tego rozstrzygnięcia legło ustalenie, że pozwana przywłaszczyła powierzone jej środki pieniężne w łącznej kwocie co najmniej 200.000 zł.

Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wniosła pozwana, uznając że skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 pkt 4 k.p.c.), bowiem sąd drugiej instancji naruszając przytoczone przepisy procesowe w sposób oczywisty błędnie ustalił przywłaszczenie przez pozwaną kwoty co najmniej 200.000 zł.

Określone w art. 398⁴ § 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia wniosku o  przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w  art. 398⁴ § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i  uzasadnienie istnienia takich przesłanek, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Sąd Najwyższy podkreśla, iż w celu spełnienia przesłanki przewidzianej w  art.  398⁹ § 1 pkt 4 k.p.c. trzeba wykazać, że skarga jest oczywiście uzasadniona. Przeto należy wykazać, na czym polega i z czego wynika ocena skarżącego, że  skarga jest oczywiście uzasadniona. Skarżący nie wykazał, iż zaskarżone orzeczenie jest ewidentnie błędne, zostało ferowane z oczywistym naruszeniem prawa i stąd nie powinno funkcjonować w obrocie prawnym (por. postanowienie SN  z dnia 21 maja 2008 r., IV CSK 162/08). Skarżący przedstawił jedynie swoją ocenę wyroku, polemizując z ustaleniem Sądu Apelacyjnego, że pozwana przywłaszczyła co najmniej kwotę 200.000 zł.

W rzeczywistości skarżąca pragnie z powołaniem się na oczywistą zasadność skargi doprowadzić do ponownej oceny materiału dowodowego. W  tym  kontekście Sąd Najwyższy wskazuje także, iż skarga kasacyjna stanowi nadzwyczajny środek zaskarżenia. Jego rozpoznanie nie ma charakteru postępowania w ramach III instancji. Służy realizacji konstytucyjnych i ustawowych zadań Sądu Najwyższego, wśród których pozostają przede wszystkim nadzór nad  działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania (art.  183 ust.  1 Konstytucji RP). Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.), jego obowiązki obejmują zapewnienie jednolitości orzecznictwa i rozstrzyganie zagadnień prawnych. Tym właśnie celom wypada podporządkować także rozstrzyganie skarg kasacyjnych. Z  uwagi na powyższe, oceniając wynikającą z art. 398⁹ § 1 pkt 4 k.p.c. przesłankę oczywistej zasadności skargi nie da się nie dostrzec że ma ona charakter wyjątkowy. W konsekwencji w judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że oczywista zasadność skargi powinna dać się stwierdzić na pierwszy rzut oka bez zbytniego wgłębiania się w sprawę (por. np. postanowienie z dnia 2 sierpnia 2007 r., sygn. III UK 45/07, nie publ.).

Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.

[aw]

aj