Sygn. akt I CSK 2353/22

POSTANOWIENIE

Dnia 9 sierpnia 2022 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mariusz Załucki

w sprawie z powództwa […] Towarzystwa Ubezpieczeń spółki akcyjnej [X.] w W.
‎przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń „[Y.]” w W.
‎o zapłatę,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 9 sierpnia 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 26 sierpnia 2020 r., sygn. akt VII AGa […],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.700,00 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Strona pozwana – Towarzystwo Ubezpieczeń [Y.] z siedzibą w W. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z 26 sierpnia 2020 r., którym oddalono jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w W. z 7 grudnia 2018 r., zasądzającego od niej na rzecz strony powodowej […] Towarzystwo Ubezpieczeń [X.] z siedzibą w W. kwotę 178 510, 43 zł.

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.).

W niniejszej skardze oparto się na przyczynie przyjęcia skargi do rozpoznania wskazanych w art. 398⁹ § 1 pkt 4 k.p.c. Dla skutecznego powołania w skardze tej przesłanki konieczne jest wykazanie przez skarżącego kwalifikowanej postaci naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego mającej charakter oczywisty, widoczny prima facie przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2016 r., IV CSK 729/14 oraz z 15 lipca 2015 r., IV CSK 17/15). Musi być zatem oczywiste, że ma miejsce kwalifikowana postać naruszenia przepisu prawa o jednolitej wykładni, zauważalna bez głębszej analizy przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej, która przesądza o wadliwości zaskarżonego orzeczenia w stopniu nakazującym uwzględnienie skargi (por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z 24 lutego 2012 r., II CSK 225/11; z 23 listopada 2011 r., III PK 44/11).

Skarżący wywodzi oczywistą zasadność składanej skargi z pominięciem przez sąd odwoławczy linii orzeczniczej ukształtowanej przez TSUE w odniesieniu do pojęcia „ruch pojazdów mechanicznych” z dyrektywy Rady z dnia 25 kwietnia 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczenia od takiej odpowiedzialności, obecnie zastąpionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności. Skarżący podniósł, że w wyrokach wydanych w sprawach C-514/16 oraz C-162/13 TSUE przyjął, że przy badaniu, czy szkoda wynikła z ruchu pojazdu należy brać pod uwagę funkcję, jaką pojazd spełniał, czy stanowił wówczas narzędzie pracy, a za ruch pojazdu należy uznawać wyłącznie szkody wynikające z normalnej funkcji pojazdu. Skarżący zarzucił, że Sąd odwoławczy zastosował dotychczasową linię orzeczniczą sądów polskich, wedle której pojazd zawsze pozostaje w ruchu, niezależnie od tego, w jakim celu jest wykorzystywany i pominął ukształtowane już orzecznictwo europejskie.

Sąd Najwyższy nie podziela tego zarzutu. Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika bowiem, że Sąd Apelacyjny w […] badał stan faktyczny niniejszej sprawy z uwzględnieniem wydanego orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroku w sprawie C-514/16 i ustalił, że w badanym stanie faktycznym pojazd wykonywał zwykłe przypisane mu funkcje. Rolą ciągnika rolniczego jest bowiem ciągnięcie wyspecjalizowanych maszyn rolniczych. Ponadto Sąd odwoławczy zauważył, że ciągnik, którego dotyczyło orzeczenie wydane w sprawie C-514/16 znajdował się w kompletnym bezruchu, a jego funkcja sprowadzała się do dostarczania energii niezbędnej do funkcjonowania innej maszyny rolniczej. Sąd Apelacyjny w […] nie pominął zatem linii orzeczniczej ukształtowanej przez TSUE, a zastosował ją do stanu faktycznego niniejszej sprawy oceniając, że pojazd był wykorzystywany do swych normalnych funkcji. Z tej przyczyny skarga nie może być uznana za oczywiście zasadną.

Dlatego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 398⁹ § 1 i 2 k.p.c.,

o kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnął zaś na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 10 ust. 4 pkt 2 i § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

[as]