Sygn. akt I CSK 158/14

POSTANOWIENIE

Dnia 27 listopada 2014 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wojciech Katner

w sprawie z powództwa J. K.
‎przeciwko Bankowi […] S.A. w W., obecnie [X.] Bank [X.] Spółka Akcyjna z siedzibą w W.
‎o zapłatę,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 listopada 2014 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 18 września 2013 r., sygn. akt I ACa […],

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) odmawia zasądzenia pozwanemu od powoda zwrotu
‎ kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 września 2013 r. Sąd Apelacyjny w […] oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W., oddalającego powództwo o zapłatę 160.745,55 zł tytułem odszkodowania za nieprawidłowe wykonanie przez pozwanego obowiązków wynikających z umowy o transakcję typu forward. Podzielając wnioski Sądu Okręgowego, Sąd drugiej instancji stwierdził, że  przedwczesne zamknięcie tej transakcji przez pozwaną było wprawdzie sprzeczne z treścią jej zobowiązania – pozbawiając powoda możliwości zadecydowania o kursie, po którym chciałby sprzedać walutę obcą nabytą przez bank – zarazem jednak w sprawie nie zostało dowiedzione, by poniósł on z tego tytułu szkodę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. (nie zaś jedynie uszczerbek hipotetyczny, związany z nadzieją na możliwość sprzedaży waluty po bardziej korzystnym kursie). Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną przez powoda, który zarzucił wydanie go z naruszeniem art. 382 i art. 232 oraz art. 328 §  2 w związku z art. 391 § 1 k.p.c.; art. 471 k.c.; art. 471 w związku z art. 361 § 1 i  2 k.c. oraz art. 361 § 2 k.c. – wnosząc na tej podstawie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu, a także o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W sprawie nie występują przesłanki uzasadniające przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Nie można stwierdzić zwłaszcza, by – jak wskazuje powód – wniesiona skarga była oczywiście uzasadniona w rozumieniu art. 398⁹ § 1 pkt 4 k.p.c. Przesłanka ta odczytywana jest w utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego jako ewidentna i kwalifikowana zasadność skargi, możliwa do stwierdzenia bez potrzeby prowadzenia złożonych rozumowań (tak m.in. Sąd Najwyższy w postanowieniach: z dnia 20 lipca 2011 r., II CSK 59/11, nie publ. oraz z dnia 18 września 2012 r., II CSK 179/12, nie publ.). Zdaniem skarżącego, oczywista zasadność wniesionej skargi wynika z braku prawidłowych ustaleń co do istnienia szkody – przez pominięcie uszczerbku w granicach utraconych korzyści – i  dokonania w tym zakresie błędnej wykładni art. 361 § 2 k.c. Problem ten nie odpowiada jednak tej przesłance w opisanym wyżej rozumieniu. Ocena wystąpienia i rozmiaru szkody po stronie powoda stanowiła centralny element ustaleń Sądów rozpoznających sprawę w pierwszej i drugiej instancji. Trudno więc stwierdzić, po pierwsze, by problem ten mógł zostać potraktowany w sposób pobieżny lub marginalny. Po drugie, sama istota szkody, do której odnosi się art. 361 § 2 k.c., zakłada jej znaczną zależność od sytuacji – a więc od konkretnych okoliczności sprawy. W świetle motywów zaskarżonego orzeczenia nie można stwierdzić, by przy jego wydaniu doszło do oczywistego przekroczenia dopuszczalnych granic tej oceny, które mogłoby odpowiadać przesłance oczywistej zasadności wniesionej skargi.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 398⁹ § 2 k.p.c. orzeczono jak w  postanowieniu, odmawiając zasądzenia na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego ze względu na udzielenie odpowiedzi na skargę kasacyjną po upływie terminu wskazanego w art. 398⁷ § 1 k.p.c.

[aw]