9 lipca 2025 r. Sąd Najwyższy odrzucił wniosek o test niezawisłości i bezstronności sędziego, bazujący na zarzucie powołania sędziego w wadliwej procedurze, ze względu na sposób ukształtowania Krajowej Rady Sądownictwa. Sąd Najwyższy uznał, w ślad za stanowiskiem Komisji Europejskiej wyrażonym w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości UE, że sędziowie-członkowie organu krajowego, który odgrywa decydującą rolę w procedurze nominacyjnej sędziów, mogą być wybierani przez krajowy parlament.
W okolicznościach sprawy strona kwestionowała status sędziów wyznaczonych do rozpoznania złożonej przez nią skargi kasacyjnej, wnosząc o przeprowadzenie w stosunku do nich na podstawie art. 29 § 5 u.SN testu spełnienia przez sędziego Sądu Najwyższego wymogów niezawisłości i bezstronności z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących powołaniu sędziego i jego postępowania po powołaniu.
Sąd Najwyższy wystąpił w tej sprawie do Trybunału Sprawiedliwości UE z szeregiem pytań prejudycjalnych dotyczących m.in. unijnego standardu powoływania sędziów. W sprawie C-719/24 zawisłej przed tym Trybunałem Sprawiedliwości Komisja Europejska 25 marca 2025 r. przedstawiła m.in. stanowisko, iż nie ma przepisów prawa unijnego, które przewidywałyby procedurę wyłaniania sędziów-członków organu krajowego takiego jak Krajowa Rada Sądownictwa i zaproponowała by Trybunał udzielił m.in. następującej odpowiedzi na zadane pytane prejudycjalne:
Art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 2 TUE i art. 47 Karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że w zakresie w jakim procedury nominacyjne sędziów w państwie członkowskim przewidują wystarczające gwarancje pozwalające na wykluczenie wszelkich uzasadnionych wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności powołanych w nich sędziów, nie sprzeciwiają się co do zasady ustawodawstwu krajowemu przewidującemu, że sędziowie-członkowie organu krajowego, który odgrywa decydująca rolę w procedurze nominacyjnej sędziów, takiego jak Krajowa Rada Sądownictwa, wybierani byli przez krajowy parlament.
Postanowieniem z 30 kwietnia 2025 r. Prezes TSUE m.in. po rozważeniu uwag przedstawionych w imieniu Komisji Europejskiej, a także w związku z postanowieniem Sądu Najwyższego złożonym do TSUE 27 marca 2025 r., postanowił wykreślić sprawę C-719/24 z rejestru Trybunału.
Podzielając stanowisko Komisji Europejskiej Sąd Najwyższy przypomniał, że wynika ono z ugruntowanego już orzecznictwa krajowego kwestionującego stanowisko jakoby udział w procedurze nominacyjnej przed nowo ukształtowaną Krajową Radą Sądownictwa prowadzić miał sam w sobie do wadliwości i niekonstytucyjności powołania sędziego (tak np. postanowienia Sądu Najwyższego: z 19 marca 2025, III CB 82/24, z 10 września 2024 r., V KK 151/24; z 21 czerwca 2024 r., III CB 44/24; z 28 maja 2024, I Zo 70/24; z 23 maja 2024 r., I Zo 8/24; z 10 stycznia 2024 r., I ZB 116/23; z 23 października 2023, III USK 298/22; z 24 stycznia 2023 r., III CB 2/23; z 13 grudnia 2022 r., I CSK 3738/22; czy wyroki Sądu Najwyższego: z 28 lutego 2023 r., II CSKP 1362/22; z 27 września 2019 r., I NO 78/19).
Wniosek o badanie spełnienia przez sędziego Sądu Najwyższego wymogów niezawisłości i bezstronności z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących jego powołaniu i jego postępowania po powołaniu, z przyczyn formalnych został odrzucony.
Postanowienie SN z dnia 9 lipca 2025 r. z uzasadnieniem (sygn. akt III CB 72/23)